Llucía F. Marqués
Mensaxe a Gerardo Iglesias “N’Asturies muerre xente de desatención a diario y son miles los que viven, como vusté, con dolores que podríen curase”
Entendemos que ta vusté pasando per un momentu difícil, ta enfermu, nun ve salida, nun ve atención, les consultes entarden sieglos, les intervenciones entarden eones, los medios son escasos, el personal trátalu con cierta desidia. Nun se ta atendiendo la so enfermedá comu se merez, comu se debiere, comu procede nun país desendolcáu con una sanidá pública cola llarga hestoria de la nuesa.
Pero non, Gerardo, nun ye personal. Cenciellamente ta vusté careciendo lo mesmo que’l restu los mortales -más mortales, al menos, que quien pue pagase la sanida privada-. Lo del personal nun ye desidia, ye esgotamientu. Les cites a un añu vista son lo avezao. Rempuestes comu “si tantu dolor tien, vaiga a urxencies” son el resultáu d’una plantiya mélica que nun da a bastu, que ye insuficiente y que recurre a les urxencies comu mediu d’acelerar l’acesu a especialistes y prebes que, per otres víes, s’etenricen.
¿Nun me cree? ¿Piensa que tola sanidá pública asturiana en plenu quier vengáse de vusté pola so actividá política, de va más de trenta años? Siento deceicionalu, pero non, nun ye vusté especial. N’Asturies muerre xente de desatención a diario y son miles los que viven, como vusté, con dolores que podríen curase. La so pelegrinación nun ye única, nin solitaria. Recomiendo-y mirar alrodiu y xunir les sos fuercies de xusta protesta revolucionaria na defensa de la Sanidá Pública Asturiana con aquellos que lleven años denunciando esta situación y lluchando por ello.
Nun ta solu.
This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
