Asturies ye un Principáu, ye dalgo que nun aparen de recordanos, y munchos asturianos lo apregonen con verdaderu arguyu, pero ¿Saben de verdá lo que significa qu’Asturies, la nuesa tierra, tea’l títulu de Principáu? ¿Saben siquiera por qué Asturies  ye un principáu? La rempuesta ye cenciella enforma: Non. Non, nun lo saben, na mayoría los casos polo menos. Piensen, influenciaos como tan pol cuadonguismu y la idea de qu’Asturies ye la “salvadora d’España” que ser un principáu ye un premiu, un honor, un gallardón daú a nós polos reis por ser supuestamente la rexón que siempres sal en auxiliu d’España, y nada más lloñe de la realidá.

Pa conocer les razones poles qu’anguañu somos un principáu hai que remontase al revueltu sieglu XIV, nel qu’Asturies ye ún de los mayores focos de rebeliones nobiliares de tola Corona de Castiella, siendo’l bastión de Enrique II de Trastámara escontra Pedro I mentanto la Guerra Civil Castellana y después del fíu bastardu d’Enrique, Alfonsu, escontra’l so hermanastru Xuan I, y ye esti mesmu monarca’l que decide, pa torgar que no sucesivo asocedieren más rebeliones, venceyar el territoriu asturianu al heredieru al tronu. Nun ye un premiu, ye un castigu, una humildación.

Ser un principáu ye una ofensa qu’entá daña la dignidá y l’honor d’Asturies y de tolos asturianos; ye un recordatoriu de que debemos amuesar sumisión y aceptar les cadenes y xugos que mos pongan, ye un agraviu hestóricu que llevamos soportando sieglos y sieglos, y seique más importante que too eso ye que’l títulu en custión supón aceptar qu’Asturies pertenez al mayorazu de la familia real, lo que ye un ataque directu escontra’l principiu de la soberanía nacional. Asturies nun pertenez a naide, Asturies pertenezse a sí mesma.

El títulu de principáu nun ye daqué aceptable pa cualesquier persona que se considere asturiana y que-y tea un mínimu d’apreciu al so país. Los asturianos nun podemos sinón refugar dafechu esti insultu y pidir una y otra vegada que se restituya la nuesa dignidá robada.