Depués de presllar les mines, desmantelar les térmiques, arruinar les cuenques ensin ufrir alternatives, de perder la soberanía enerxética y depués d’estrozar el padremuñu natural con parques eólicos descomanaos allugaos ensin consideración pol entornu, n’Asturies sigue medrando la contaminación
Tres del descomanáu coste económicu, social y n’emplegu n’ares d’un aire llimpiu, Asturies atópase güei con una realidá llamentable: la contaminación non se reduxo, sinón que medró. Al mesmu tiempu, el padremuñu natural queda estropiáu por un modelu d’implantación d’enerxíes renovables que nun tien en cuenta nin el territoriu nin la xente, con parques eólicos xigantes y parques de bateríes qu’alteren ecosistemes y paisaxes.
Un informe del Observatoriu Caltenibilidá, tituláu Descarbonización 2025: Europa, España y Comunidaes Autónomes y espublizáu en xunu, pon cifres al desastre. Nel conxuntu l’estáu, les emisiones del sector de quema de combustibles fósiles baxaron un 14%. N’Asturies, per contra, detéctase un aumentu, siendo un de los territorios más ineficaces nel procesu.
Dende 2008 y mentes Castilla y León recortó un 80% de les sos emisiones, y Aragón, Galicia y La Rioja rocen el 70%, n’Asturies l’esfuerciu foi valeru.
L’informe ye contundente: “la economía asturiana nun se ta descarbonizando”. Pesi al abandonu de la minería y les térmiques, sectores como la siderurxa (fierro y aceru) aumentaron la so producción y, con ello, la so güelga contaminante.
Les grandes compañíes contaminantes siguen marcando’l pasu. Nel ránquing estatal, destaquen ArcelorMittal con 4.780.953 tonelaes de Co2 emities, medrando un 16% la so güelga en 2024 y Aboño Generaciones eléctricas, con 3.994.223 tonelaes más, confirmando’l papel central de la industria asturiana nel problema.
L’ineptitú de quien diseñó y executó’l plan de descarbonización nel Principáu queda a la vista: nin se garantizó un futuru económicu pa les cuenques, nin se llogró reducir la contaminación. El resultáu ye un territoriu ensin mines, ensin térmiques, ensin emplegos y ensin soberanía enerxética, pero con más emisiones, más dependencia de grandes corporaciones y un territoriu agredíu pola mala planificación. Comu ya se predixo nun entamu, descarbonizar ensin plan nin alternatives lleva namás a más precariedá social y más contaminación.
Llucía F. Marqués
This work is licensed under a Creative Commons Attribution 4.0 International License.
